Taxsidotips: Απόδραση στο χωριό Φύτη της Πάφου

Το χωριό Φύτη είναι ένα γραφικό χωριό και βρίσκεται 20 χιλιόμετρα βοριοανατολικά της Πάφου. Από Πολέμι περίπου 6 χιλιόμετρα. Σπίτια με παλιά αρχιτεκτονική ,δύο παλιές πετρόκτιστες βρύσες, μια παλιά εκκλησία, 3 ταβέρνες που βρίσκονται στο χωρίο για να απολαύσεις το μεσημεριανό σου και ένα Μουσείο με δείγματα λαϊκής παραδοσιακής τέχνης για να θαυμάσεις.

Στο χωριό μπορεί να συναντήσει κάποιος και σήμερα λίγους κατοίκους γύρω στους εκατό όπως μας ανέφεραν να ασχολούνται με παραδοσιακές εργασίες όπως το όργωμα με αλέτρι και ζώα, καθώς και την εργασία ύφανσης στην παλιά βούφα.

Πήγα μετά από πρόσκληση μιας αγαπημένης μου κυρίας που γνώρισα τον Σεπτέμβρη σε ένα φεστιβάλ. Την κυρία Ειρήνη Διομήδους. Φτάνοντας το χωρίο καθίσαμε στην πλατεία και αρχίσαμε την κουβέντα μας για το χωριό και για τα μοναδικά Φυδκιώτικα υφαντά. Περιττών να σας πω ότι δεν δέχτηκαν να πληρώσουμε τον καφέ μας, με την γνωστή κυπριακή φιλοξενία που επικρατούσε και επικρατεί από παλιά στα χωριά. Λοιπόν η κυρία Ειρήνη μια γλυκύτατη ηλικιωμένη μου έκανε τρομερή εντύπωση όταν την πρωτογνώρισα. Η διάθεση της, οι ιστορίες της και πάνω απ΄όλα η τρομερή της ικανότητα στα υφαντά. Έμαθε την τέχνη από την μάνα της και προσπαθεί και αυτή με την σειρά της να την μάθει στα παιδιά της. Μου έδειξε τα ανεκτίμητα υφαντά της τον τρόπο που τα φτιάχνει (όχι φυσικά πως κατάλαβα διότι χρειάζεται εκτός από ταλέντο και αγάπη) που μόνο στην Φύτη γίνονται και την παλιά της Βούφα.

Η παλιά Βουφα της κυρία Ειρήνης

Μου μίλησε για την πλατεία για την εκκλησία και τον προστάτη ΄Αγιο Δημήτριο, για την προτομή του ευεργέτη της κοινότητας Κωνσταντίνου Φοιτίδη ο οποίος με δικά του έξοδα μετέφερε νερό στην κοινότητα.

Λοιπόν το φυτιώτικο είναι το πιο σημαντικό είδος κυπριακών υφαντών. Τα κύρια χαρακτηριστικά του είναι τα πολύχρωμα γεωμετρικά σχέδια ή πλουμιά, όπως ονομάζονται από τις υφάντριες, που γίνονται σε βαμβακερό ύφασμα σε φυσικό χρώμα. (Μπες και άσπρο ως συνήθως)

Τα πλουμιά δηλαδή το κέντημα (διακοσμητικά) έχουν κυρίως έντονα χρώματα, μπλε, κόκκινο, πράσινο, πορτοκαλί και κίτρινο. Κατά την ύφανση τους χρησιμοποιούν με τη χρήση χοντρών χρωματιστών κλωστών ή «φυτιλιών» τα οποία τοποθετούνται από την υφάντρια ανάμεσα στα νήματα του στημονιού.Το στημόνι ήταν κόκκινο ή λευκό βαμβακερό νήμα που τοποθετείτο κατά μήκος του αργαλειού. τεντωμένο.

Το αδράχτι είναι ένα ξύλινο εργαλείο, που έβαζαν το μαλλί, που έπαιρναν από τα πρόβατα. Αφού το έπλεναν για να καθαρίσει, το στέγνωναν και το έδεναν πάνω στο αδράχτι και το γύριζαν πάνω στο πόδι τους, μέχρι να γίνει η κλωστή λεπτή.
Όταν τελείωνε η λεπτή κλωστή την έβαζαν στον απείλιχτρο και ακολούθως στην ανέμη. Την έδεναν πάνω στο δουλάπι και τη γύριζαν με το χερούλι του δουλαπιού. Με το δουλάπι μασούριζαν την κλωστή (δηλαδή περνούσαν την κλωστή πάνω σε μασούρια).

Η κυρία Ειρήνη με το αδράχτι της!!